Dzięki wielkie za komentarze, a jako, że żadnych specjalnych zamówień nie było, więc pozwoliłem sobie samemu wybrać zestaw do tej relacji W zasadzie to zbieg okoliczności sprawił, że miałem okazję przejechać się Actrosem

Innsbruck-Monachium
Ładunek: Kombinezony ochronne
Waga: 16 ton

W poniedziałek wstałem o 7:30 i przywitał mnie piękny alpejski poranek, było co prawda trochę mroźno, ale taki już w tej Austrii panuje klimat Poszedłem do sąsiada po świeże mleko, zrobiłem kawę i powoli zbierałem się do samochodu. Musiałem się trochę naskrobać, ściągnąć śnieg z dachu i mogłem ruszać do serwisu Mercedesa.

Jako, że Actros musiał przejść pierwszy przegląd postanowiłem wykorzystać tę okazję, aby sprawdzić jak sprawuje się na lokalnych górskich drogach. Po wysłuchaniu tyrady od serwisanta na temat użytkowania Robura wpakowałem się i mogłem ruszać.

Goście nie widzą linków. Zarejestruj się aby zobaczyć ukrytą treść.

Goście nie widzą linków. Zarejestruj się aby zobaczyć ukrytą treść.

Jest zima, więc w przewozach materiałów sypkich można zauważyć pewien przestój. Zamiast transportów płodów rolnych trzeba się skupić bardziej na transporcie opału, którego wozimy obecnie po całej Austrii całkiem sporo. W innych czasach można byłoby stwierdzić, że ładunek, który miałem zawieźć do Bawarii jest stosunkowo nietypowy. Były to kombinezony ochronne przeznaczone dla pracowników jednej z firm branży medycznej.

Na załadunku trochę się boczyli, że miała być firana, a jest ruchoma podłoga, że jak ja to sobie wyobrażam itd. Chłopaki się nagadali, nadzwonili, czas zmarnowali, a finalnie i tak musieli to na Knapena załadować Na załadunku przez to nieporozumienie straciłem godzinę, ale rozładunek miał być dopiero następnego dnia, więc ruszyłem bez napinki.

Mówiąc szczerze to trochę się rozczarowałem widząc jak Actrosik sobie radzi na podjazdach. 520-konny silnik w trybie performance nie radził sobie najlepiej i prędkość przejazdu spadała czasami nawet do 30km/h! Po pewnym czasie każda większa górka wywoływała u mnie ból głowy, a w ciągniku lęk przed tym co go czeka Pozytywnie zaskoczył mnie za to tempomat, który pomimo górzystego terenu gwarantował stosunkowo niskie spalanie. Kabina podczas mojej krótkiej "przejażdżki" sprawiała wrażenie całkiem przemyślanej i dosyć komfortowej.

Goście nie widzą linków. Zarejestruj się aby zobaczyć ukrytą treść.

Goście nie widzą linków. Zarejestruj się aby zobaczyć ukrytą treść.

Goście nie widzą linków. Zarejestruj się aby zobaczyć ukrytą treść.

Goście nie widzą linków. Zarejestruj się aby zobaczyć ukrytą treść.

Goście nie widzą linków. Zarejestruj się aby zobaczyć ukrytą treść.

Po wjeździe do Reichu wskoczyłem na autobahna i droga płynęła od razu przyjemniej. Dzięki tempomatowi PPC Robur wyśmienicie "płynął" w stronę Monachium. Chwilowo mgła trochę zelżała i pokusiłem się nawet o wyprzedzanie jakiegoś Niemca, którego 450-konna jednostka wydawała dźwięki jakby zaraz miała wyzionąć ducha

Goście nie widzą linków. Zarejestruj się aby zobaczyć ukrytą treść.

Goście nie widzą linków. Zarejestruj się aby zobaczyć ukrytą treść.

Goście nie widzą linków. Zarejestruj się aby zobaczyć ukrytą treść.

Koło 15 dojechałem na miejsce i był to moment, kiedy zacząłem żałować, że rozładunek mam dopiero jutro. Na zakładzie było praktycznie pusto, więc poszedłem do biura zapytać czy nie dałoby się tego przyspieszyć. Pani za biurkiem wykonała kilka telefonów i ze spokojem poinformowała mnie, że procedury firmy są jasne i nie ma takiej możliwości. Zamiast tego zaproponowała, żebym zaparkował sobie za bramą, będzie trochę bezpieczniej. Jak to mawiają "lepszy rydz niż nic", więc ustawiłem zestaw pod płotem i poszedłem napić się dobrego piwka

Goście nie widzą linków. Zarejestruj się aby zobaczyć ukrytą treść.

Goście nie widzą linków. Zarejestruj się aby zobaczyć ukrytą treść.