Słowem wstępu - wszyscy wiemy co się dzieje po wschodniej stronie naszych granic więc nie będę wygłaszał jakieś mowy, po prostu bądźmy ludźmi i nie bądźmy obojętni. Zachęcam do wspierania ofiar wojny na wszelkie sposoby, nawet kupnem specjalnego DLC z którego dochód w całości idzie na pomoc Ukraińcom. Podrzucam również namiary na zrzutkę do której sam wrzuciłem kilka groszy - https://zrzutka.pl/5xkp36.

Z każdą godziną było coraz lepiej - coraz lepsza widoczność, więcej słońca i więcej chęci do pokonywania następnych zakrętów. Druga kawa podniosła mnie nie tylko na duchu ale również dodała sił witalnych. Szybko przejechałem wojewódzką "179" potem "178" by w Wałczu wjechać na dziesiątkę w kierunku Stargardu a potem Szczecina.

Jak wcześniej was informowałem, do norweskiego Andalsnes wybrałem się po filet z dorsza atlantyckiego, który miał trafić na stoły polskich konsumentów. Niestety będąc w trasie odbiorca z Polski napotkał jakieś trudności i koniec końców magazyn nie chciał przyjąć norweskiej ryby. Na szczęście mój stary znajomy z Holandii Jan jest brokerem i zaproponował abym skoczył z towarem do jego rodzinnego Eindhoven. Nie tylko uratował mi skórę, portfel ale również zaproponował bym po odbytej trasie zajechał do salonu z częściami wymiennymi jego dobrego przyjaciela Arjena, który ma mi wręczyć jakiś suwenir z Holandii jak również zgodził się za drobną opłatą popracować nad kołami w ciągniku. Bez chwili wahania zgodziłem się i nastawiłem GPS na Eindhoven.

Mili panowie załadowali moją chłodnię Chereau w 16 ton dorsza i jeszcze późnym wieczorem wyruszyłem na południe kraju fiordów. Z mojego miejsca startowego tj. NCH Norge w Andelsnes ruszyłem na południe europejską E136 do Dombasu, gdzie przeskoczyłem na E6 która miała mnie prowadzić aż pod samą granicę szwedzko-duńską. Droga należy do typowych dla tego regionu czyli ciasna, kręta i bogata w piękne widoki (lecz niestety na moje nieszczęście jechałem w nocy co pozbawiło mnie tego luksusu).

Po minięciu Dombasu ruszyłem E6 w kierunku stolicy – Oslo, przejeżdżając m.in. w Lillehammer gdzie dokładnie jak w trakcie poprzedniego kursu zjechałem na pauzę. Dalsza droga była już o wiele łatwiejsza, przede wszystkim gdyż było jasno a po jakimś czasie jeden pas zamienił się w dwa. Coraz większe natężenie ruchu drogowego mogło oznaczać jedno – zbliżam się do miasta stołecznego Norwegii. Oslo minąłem bez większych problemów, mimo że w niektórych miejscach musiałem uzbroić się w cierpliwość i postać w korkach.

Wyjeżdżając z miasta pięknymi promieniami żegnało mnie słońce, które następnego dnia miało mnie powitać już w Szwecji a dokładnie to na zjeździe w Glumslöv. Był chłodny ale za to przejrzysty poranek – daleko za mną był już Göteborg jak i Helsingborg. Zbliżałem się do Malmö gdzie na ringu tego szwedzkiego, portowego miasta miałem ruszyć w kierunku Danii drogą E20. Bez żadnych problemów ominąłem Kopenhagę a następnie zjechałem na E47 w kierunku Rødby gdzie czekała mnie wyprawa promem do Niemiec.

W Niemczech jak to w Niemczech – drogi proste lecz zatłoczone. Jechałem autobahną nr. 1 mijając po swojej prawej Hamburg a potem Bremę. U naszych zachodnich sąsiadów jeździ mi się zawsze przyjemnie także to były miło spędzone chwile za kółkiem. Na wysokości Osnabrück na Kreuz Lotte/ Osnabrück zjechałem na prawo na A30 w kierunku Amsterdamu i dalej już pędziłem do granicy holenderskiej.

Po minięciu znaku granicznego Holandia trasa już była prosta i bezbolesna – Apeldoorn, Arnhem i Nijmegen. Późną nocą dojechałem do portu rozładunkowego EuroGoodies gdzie czekałem do rana na rozładunek. Kiedy było już po wszystkim dałem znać Janowi, że trasa zaliczona a on dał mi namiary na warsztat Arjena – ciekawe co mają dla mnie.

Dzięki, że potowarzyszyliście mi w tej trasie. Weekend pauzuję od grania także do zobaczenia niebawem!