U wujka w Montanie

[Dojeżdżamy321gl]

Chwila na rozglądnięcie się na skrzyżowaniu i zaraz jedziemy dalej a silnik pomrukuje nadal..




Wujek: W Montanie wszystko wydaje się odległe, wiesz, kiedy tu przyjechałem myślałem że wdepnąłem w niezłe gówno. Teraz wiem że to była najlepsza decyzja jak na tamte czasy.
Ja: Dobrze że nie zwariowałeś i tak tu ładniej i lepiej niż w polsce.




Mijamy autokar wycieczkowy a wujek patrzy w mapę czy ciągniemy ten wrak na lawecie w dobrą stronę, przy okazji uczę się brania ostrych zakrętów i jak wybrać dogodniejszą trasę..




Wujek mówi że jesteśmy już na półmetku trasy, zastanawiam się ile może wyciągnąć taki krążownik szos, okazuje się że zależy to od ładunku. Na razie nie przekroczyliśmy po za czwarty bieg..




Wujek postanawia przepuścić kordon samochodów jadący za nami, twierdzi że tak jest bezpieczniej gdy ich puścić za nim przy zjeździe wszyscy zaczną nas wymijać gdy włączymy kierunkowskaz..




Zastanawiam się ile w tym prawdy a ile uprzejmości kierowców z Montany..




Zatrzymujemy się na postój, żeby iść za skałę za potrzebą, poranna herbata posłuży za zaznaczenie terenu. Wujek mówi że gdy nie było map tak właśnie się robiło. Po kiepskim żarcie ruszamy dalej..




Cel już mamy za zakrętem i teraz wjeżdżamy na złomowisko, dość nietypowe..




Wycofaliśmy tyłem pod ogrodzenie, wujek mówi że to koniec, idzie do niedalekiego kontynera spełniającego rolę domku stróża i zdaje kluczyki, dzwoni do ciotki i zapowiada że następnym razem da mi poprowadzić.

To koniec relacji dajcie jakąś ocenkę