Per-Trans

[scaniadriverv8]

Witajcie! Zapraszam was do lektury mojej relacji z trasy na Włochy, którą przebyłem tydzień wstecz. Jedziemy z tematem!

PIŁA -> BYDGOSZCZ -> ALBA -> CASTANO PRIMO -> WIERZBICE -> WROCŁAW -> PIŁA

WTOREK

Obudziłem się wcześnie rano z przyzwyczajenia, że będę leciał w trasę po dłuższym weekendzie. Jednak nie dostałem jeszcze informacji o kolejnej trasie. Wziąłem się za przygotowanie śniadania. Po śniadaniu oczywiście kawka i ciasto a do tego laptop i ogłoszenia z felgami do mojej BMW . Trochę uzbierało się pieniędzy z transportu więc można trochę zaszaleć. W tym czasie zadzwonił telefon i jak się domyślałem był to Adaś. Dostałem dyspozycję, że załadunek mam w Bydgoszczy na godzinę 14 w firmie SPX Flow i ładuje tam osuszacz do żywności, który waży 20 ton. Bez zbędnego gadania zapakowałem się w ‘’baware’’ i wyruszyłem do sklepu po zakupy. Trasa miała być długa, więc trzeba było się dobrze przygotować. O 10 wróciłem do domu, spakowałem ubrania do toreb i tak zrobiła się 11 i musiałem udać się już na bazie. Punkt 11.30 dotarłem na bazę, DAF się grzał a ja w tym czasie pakowałem graty do schowków. W między czasie jeszcze zajrzałem do chłopaków co tam na warsztacie się dzieje, chwilka bajerki i musiałem ruszać. Sprawdziłem stan mojego pojazdu i na spokojnie o 12 wytoczyłem zestaw na drogę. Wskoczyłem na DK10, na głośnikach hity ENERGY 2000 i droga szła jak należy. Przed Bydgoszczą wskoczyłem na obwodnicę i docelowo do firmy mojego załadunku. Na miejscu zameldowałem się kwadrans przed 14:00. Udałem się więc do biura aby się zameldować. Pan powiedział, że trzeba będzie cofnąć na halę, rozpiąć dwa boki i dach i będą ładować suwnicą. Mówię: ‘’Jak tak to tak’’, wsiadłem do DAFA, ręczny w górę i cofamy. Kierownik pomagał mi cofnąć w bramę hali, żebym czegoś nie przygiął. Udało się bez najmniejszego problemu ustawić się w wyznaczonym miejscu. Rozpiąłem dwa boki i dach i czekałem na dalsze rozporządzenia. Mój ładunek już był gotowy a pan z suwnicy umieszczał już ładunek na mojej naczepie. Pod to oczywiście maty, różne drewniane podpory itd. Na końcu zabiegu musiałem wszystko zabezpieczyć pasami. Zamknąłem dach, boki i drzwi, wyjechałem z hali i zaparkowałem zestaw koło biura. Trochę się zeszło bo około 2h spędziłem na załadunku. Szybko podskoczyłem do biura po potrzebne papiery i o 16.15 wyjechałem w drogę. Wbiłem dane na nawigację i kierowałem się w stronę Torunia. Następnie pod Toruniem odbiłem na E75 i kierowałem się w stronę Łodzi. Ruch był lekko natężony, ale wakacyjne hity umilały mi drogę. Po drodze miałem mijankę z kolegą z lat technikum, szybka pogawędka na CB bo zasięg kiepski i każdy w inną stronę. Po dwóch godzinach od wyjazdu z firmy musiałem zatrzymać się na 45 minut przerwy. W tym czasie na szybko coś sobie zjadłem i naparzyłem kawy do termosu. Czas szybko przeleciał. Zapaliłem choinkę na DAF-ie, ręczny w górę i dalej w drogę. Chłopaki zadzwonili na grupie na Messengerze, wrzuciłem ich na zestaw głośno mówiący i tak droga leciała. Było wesoło – to mogę wam zagwarantować. Później już szedłem na pełnej A1-ką Jednak moja radość nie trwała wiecznie… Za Piotrkowem Trybunalskim zaczęły się roboty drogowe – tu zwężka tu zaś coś nerwy puszczały i nie obyło się bez brzydkich słów. W Ładzicach trzeba było ominąć niedokończoną A1 przez 42-kę aby w Mykanowie znów włączyć się na A1.Po minięciu Częstochowy wszystko już powinno iść z górki. Muzyka na głośnikach i noc staje się piękniejsza. Udało mi się dotrzeć przed granicę polsko-czeską i ze względu na kończący się czas pracy jechałem na stację paliw i ustawiłem zestaw w miejscu parkingowy. Byłem tak zmęczony, że marzyłem tylko o śnie. Zasłoniłem firanki i udałem się na odpoczynek.

ŚRODA

Budzik zaczął dzwonić punkt 8. Szybko wstałem, zrobiłem śniadanie i udałem się na stację na poranną toaletę. Na stacji kupiłem sobie kawę a w tym czasie DAF grzał się już do jazdy. O godzinie 9-tej rozpocząłem jazdę. To co zawsze więc nie ma się co rozpisywać – dobre sety na głośnikach, dobre nastawienie i sukces gwarantowany. Granicę szybko przeskoczyłem i kierowałem się w stronę Ostrawy i ciągle czeską ‘’jedyneczką’’, później 35-tką aż do miejscowości Ołomuniec gdzie wskoczyłem na E462 a później już nie pamiętam bo tych numerów jest bądź ile. Minąłem Brno i kierowałem się dalej w dół. Udało mi się przejechać Czechy bez najmniejszego problemu. Przed Wiedniem tachograf upomniał się o przerwę. Posłuchałem i grzecznie zjechałem na parking. Tam zrobiłem sobie coś na szybkiego do jedzenia. Przed dalszą jazdą jeszcze szybka kontrola czy wszystko jest OK i mogłem ruszać dalej. Dalsza droga przez Austrię szła bezproblemowo. DAF dawał z siebie co się dało przy tym zadowalając w miarę fajnym spalaniem Ciągle praktycznie 9 dyszek, aby pokonać jak najwięcej kilometrów. Kilkadziesiąt kilometrów przed granicą w Włochami musiałem zjechać na 9-godzinną pauzę. Mógłbym na spokojnie wykorzystać dyszkę ale i tak mi się nie spieszyło a czas miałem dobry więc wolę zostawić sobie je na powrót. Parking znalazłem bez najmniejszych problemów, urządziłem sobie kolację, oglądnąłem parę odcinków Mega Transportów i poszedłem spać.

CZWARTEK

Przebudziłem się o 2 w nocy. Budzik miał dzwonić o 1 ale coś odmówił posłuszeństwa i wiedziałem że zaspałem. Szybko wskoczyłem w ubrania, zrobiłem kawę, szybka kontrola po nocy i w drogę! Lada chwila minąłem granicę i znajdowałem się już na włoskiej ziemi. Mimo że noc i mało było widać to i tak włoskie widoki robią mnie na łopatki. Bardzo lubię te kierunki m.in. Włochy gdzie parę miesięcy wstecz robiłem tam trasy niebieską R2 . Również piękny krajobraz tamtejszych okolic ma Grecja czy Rumunia gdzie śmigałem czarną 105-ką w firmie STRÓŻAK. Ale wracając do trasy! Droga szła bez żadnych zastrzeżeń, widoki dodawały otuchy oraz brak błędów na desce rozdzielczej DAF-a tylko zachęcały do zjadania kilometrów. Nad ranem zatrzymałem się na parkingu aby wykręcić dobrze wam znaną ‘’czterdziesto- piątkę’’. W tym czasie pokusiłem się o zakup paru pamiątek z Włoch i włoskich trunków z myślą o szefie Szymonie i pozostałej ekipie. Czas płynął nieubłaganie więc trzeba było się zbierać do dalszej drogi. Do rozładunku ostatnia prosta więc gaz w podłogę, turbo pompuje i pędzimy. Droga szła pięknie, w jednym miejscu jakieś roboty ale w miarę szło, nie było zbytnio z tym problemu. Na resztkach czasu udało mi się znaleźć firmę. Była to pewnie wam znana firma Ferrero, która produkuje dobrze sławne czekoladki w miejscowości Alba niedaleko Turynu. Szybko zaszedłem do biura i zasniosłem papiery. Pani powiedziała mi co i jak. Dźwig już czekał z tego co widziałem więc udałem się do auta aby podstawić się w wyznaczone miejsce i odplandeczyć zestaw i otworzyć dach. Wychodząc z biura zauważyłem auto na polskich blachach które wyprzedziłem bodajże w Austrii. Jak się okazało również ładował w Bydgoszczy ten sam ładunek co ja i w dodatku był przede mną , ale jak widać PerTrans Team daje z siebie wszystko do końca. Wracając do tematu. Zadzwoniłem do Adasia, ze podstawiam się do rozładunku i godzinka i będzie po zabiegu ale czas napięty jak plandeka na żuku. Podstawiłem się w wyznaczone miejsce, odsłoniłem plandekę, dach i ściągnąłem pasy. Panowie zapięli maszynę na pasach i bez problemu maszyna była już na ziemi. Ja spiąłem wszystko do kupy, zaniosłem do biura wszystkie papiery itd. Wsiadając do samochodu czekał na mnie już SMS z danymi od Adama z danymi załadunku. Wyjechałem za bramy zakładu i niestety żeby móc zacząć 10-tą godzinę jazdy zrobić 45’. Zaparkowałem zestaw na pobliskiej stacji a ja w tym czasie na szybko poleciałem na naczepę zrobić porządek z pasami i matami. Po skończonej pracy, miałem jeszcze chwilkę – więc przygotowałem na szybko coś do zjedzenia. Po skończonej pauzie wyruszyłem w stronę załadunku. Grzałem DAF-a ostro żeby zaoszczędzić jak najwięcej czasu. Musiałem jeszcze zatankować co też trochę zjadło mi minut. Nie udało mi się niestety dotrzeć na miejsce ze względu na wykorzystany czas. No cóż – życie. Zasłoniłem firanki a ze względu, że pogoda była nawet fajna wybrałem się na spacer po pobliskiej okolicy.

PIĄTEK

Po wczorajszym spacerze, dotleniłem się bardzo co skutkowało tym, że super się wyspałem. 11h pauzy dobiegło końca. Przygotowałem sobie śniadanie, umyłem zęby i powolutku zbierałem się do drogi na załadunek. Wyruszyłem z mojego miejsca postoju o 5.30 aby przed 6 zameldować się na firmie. Była to firma Vibiplast w miejscowości Castano Primo koło Mediolanu, gdzie miałem załadować granulat PVC do produkcji kabli. Po dotarciu na miejsce, szybko wskoczyłem do biura aby się zameldować. Miła i zresztą ładna Pani z biura podała mi numer rampy, pod którą miałem się podstawić. Załadunek poszedł bardzo sprawnie – pół godzinki i było po zabiegu. Bez zbędnego ociągania otworzyłem szybko bok aby przerzucić pasy. Następnie do biura po pozostałe papiery, wbiłem w nawigację adres rozładunku i mogłem ruszać w stronę kraju. Z ładunkiem granulatu leciałem do firmy Leoni Kabel w Wierzbicach pod Wrocławiem. O 7:00 byłem już na drodze. Obwodnica Mediolanu szła bez najmniejszego problemu a z drogi widziałem piękne krajobrazy tego miasta. Później minąłem Weronę a za Wenecją musiałem zatrzymać się na 45 minutowy odpoczynek. Znalazłem fajny parking, z którego w oddali było widać morze. Zrobiłem sobie kawkę i usiadłem na ławce podziwiając piękne widoki i przeglądając social media. Po wykręceniu wymaganej pauzy, przekręciłem kluczyk, i dalej w drogę. Na budziku ustawiony tempomat na 9-0, muzyka na głośnikach i tak na spokojnie. Dzisiaj w planach było wykorzystanie drugiej 10-tki, byłem wypoczęty, więc dodatkowa godzina jazdy nie była dla mnie problemem. Niestety moja przygoda z Włochami dobiegła końca i wjechałem na teren Austrii jednak i tam odcięcie nie schodziło z budzika – stawką było, gdzie będę stał na weekend. Za Graz zatrzymałem się aby wykręcić kolejne 45’ by po tym móc wykorzystać jeszcze jedną godzinę jazdy. Podczas przerwy posprzątałem trochę w kabinie i zrobiłem sobie mały ale za to syty posiłek. Przed końcem pauzy zadzwonił do mnie kolega Adrian, który rozpoczyna przygodę z dużym transportem i poprosił mnie o poradę. Ja oczywiście pomogłem mu jak mogłem wrzucając go na głośno mówiący i kontynuując jazdę. Za godzinę udało mi się pokonać 80 km lecz musiałem szukać parkingu aby spokojnie ale i bezpiecznie zaparkować zestaw. Udało mi się to zrobić bez żadnych problemów. Naparzyłem sobie melisy, odpaliłem jakiś film a po skończeniu położyłem się spać.

SOBOTA

Godzina 4 jestem już na nogach, naparzyłem sobie kawy szybko się ogarnąłem i wyciągnąłem zestaw na drogę. Droga przez Austrię szła bardzo sprawnie, nawet nie wiem kiedy przekroczyłem granicę austriacko-czeską. 100km za Brno zatrzymałem się oczywiście na regulaminową 45-tkę. Zrobiłem w tym czasie jakieś śniadanie, ponieważ głód dawał się we znaki a jak to mówią: ‘’polak jak głodny to zły’’ – zgadzam się w stu procentach. Po skończonym śniadaniu pomyłem naczynia i przygotowywałem się do dalszej drogi. Ruszyłem. Na tachografie 4,50 do pauzy tygodniowej, więc grzałem ile się dało. Czechy niestety lekko mnie przytrzymały ale jak wiadomo weekend więc nie ma co się dziwić. Jednak mimo to udało mi się przejechać wszystkie te przeszkody i przekroczyłem granicę polsko-czeską w Kudowej-Zdrój. Podciągnąłem się do Kłodzka na Orlen gdzie zaparkowałem zestaw na weekend aby w poniedziałek móc dociągnąć ostatnie kilometry i rozładować. Ja w tym czasie, otworzyłem sobie piwko, zadzwoniłem do Kacpra, że stoję weekend w Kłodzku i zapowiadało się, że ten weekend będzie ciekawy.

PONIEDZIAŁEK

Weekend bardzo udany! To mogę wam powiedzieć. Razem z Kacprem polataliśmy trochę po mieście, poznałem nowe osoby, było super. Dzięki Kacperku! Jednak trzeba było brać się do pracy. Obudziłem się o 11. Do całkowitego końca pauzy została mi jeszcze godzinka. Ogarnąłem trochę kabinę i zabrałem się za przygotowanie śniadania. Na pobliskim orlenie wziąłem sobie kawkę na drogę i po 12 wyruszyłem w ostatnie kilometry do rozładunku. Parę chwil przed 13 zameldowałem się na firmie na rozładunku. Standardowo – do biura z papierami i czekać na rozporządzenie. Pan kierownik pokazał mi gdzie mam się podstawić. Zrobiłem tak jak zlecił i wziąłem się za ściąganie pasów. Pan wózkowy w miarę szybko rozładowywał więc zadzwoniłem już do Adasia, że zaraz kończę rozładowywać i mogę działać dalej. Adaś bez zwłoki dał mi kolejne zadanie do wykonania. Ja podpisałem wymagane papiery i udałem się pod wskazany adres podany przez naszego spedytora. Jak się okazało musiałem się przedostać na północną część Wrocławia do znanej nam już firmy Bikkoplast aby załadować elementy plastikowe. Przelot zajął mi 30 minut. Po dotarciu na miejsce musiałem odbyć dobrze mi znane procedury z dokumentami itd. Otworzyłem prawy bok i plastikowe elementy już lądowały na mojej naczepie. Po skończonym załadunku, zapiąłem wymaganą ilość pasów oraz zasunąłem plandekę. Ostatnie papiery w dłoń i jazda! W biłem w nawigację firmę Thule w Pile, gdzie zawsze praktycznie zawożę tam te plastiki. Droga szła świetnie, troszkę śniegu ale nie w takich warunkach się jeździło. Najpierw leciałem S5 i kiedy przeciąłem autostradę A2 zaczęła się S11. Tam to też zatrzymałem się na 45 minut przerwy. Wskoczyłem na stację po hot-doga i Red-Bulla, żeby zaspokoić chęć na fast-foody. Po ponad godzinie jazdy trafiłem do miejsca docelowego mojego rozładunku. Na firmie było dzisiaj ciasno, gdyż dojechały jakieś maszyny i był straszny kocioł. Zaniosłem papiery do kanciapy lecz pan powiedział, że minimum godzinę muszę czekać bo widzę jaki zapych dzisiaj. No nic. Udałem się do kabiny i grzecznie czekałem. W tym czasie zadzwoniłem do Szymona na warsztat, dowiedzieć się co tam na warsztacie. Jak się okazało, jak szczęśliwie rozładuję i dotrę na bazę to będzie jeszcze robota na warsztacie bo coś nie mogą dojść do porozumienia z nowym autem. Kiedy tak rozmawialiśmy, kierownik machnął ręką, że mogę się podstawić. Zakończyliśmy rozmowę a ja wziąłem się za rozładunek. Po ściągnięciu ładunku, zacząłem zapinać plandekę itd. Oddałem papiery i wyruszyłem z firmy w kierunku bazy. 10km przed bazą wyskoczył mi komunikat o niskim stanie płynu chłodzącego. Zatrzymałem się na zatoczce i jak się okazało z przewodu chłodniczego zaczął uciekać płyn. Dolałem trochę płynu aby jakoś dojechać te parę kilometrów do bazy. Udało się! Zaparkowałem zestaw pod płotem i poszedłem na warsztat do chłopaków. Powiedziałem im co się wydarzyło i będziemy jutro z tym walczyć. Ja wypakowałem swoje rzeczy z DAF-a do mojej BMW i wskoczyłem w robocze ciuchy aby pomóc chłopom przygotować nowy zestaw do trasy dla Kacpra.

To by było na tyle z tej trasy. Relacja obszerna, ale myślę, że ciekawa i warta przeczytania. Zapraszam do oceny w komentarzu i zostawienia podziękowania pod relacją – to bardzo motywuje do dalszego działania. Dzięki za dziś! Do następnego!