Separatystyczne foty pewnego Mazura

[mazurski_separatysta]

Cukiereczek

Było słoneczne popołudnie w Alzacji – zatłoczony Strasbourg i moja maszyna. Stałem już na załadunku firmy Posped Alsace i na rampie byłem załadowywany 19 tonami cukru, które miały trafić do fabryki napojów gazowanych Kolico w hiszpańskiej Murcji. To oznacza, że czekało mnie ok. 1700 km trasy do pokonania. Dobrze zjadłem, wypiłem kawę i mogłem zaczynać trasę.

Opuszczenie stolicy Alzacji nie odbyło się bez problemów – sam wyjazd z miasta trwał o wiele dłużej niż sobie zakładałem a to wszystko z powodu potężnej kraksy, która miała miejsce na obwodnicy. Nie mniej jednak potem udało już mi się ruszyć i pędziłem A35 w kierunku Miluzy, gdzie przeskoczyłem na A36. Na wysokości Dijon zjechałem na Lyon i już dalej grzałem w kierunku Morza Sródziemnego.

Przejeżdżałem przez Lyon, piękne miasto położone nad Rodanem. Widziałem wiele ciekawych budowli jak wjazd do tunelu Fourvière czy Musée des Confluences.

Dalej już było coraz łatwiej i coraz piękniej. Jechałem autostradą wzdłuż linii brzegowej Morza Śródziemnego – aż trudno pomyśleć, że nie tak dawno zachwycałem się niemieckim Bałtykiem.

Za Perpignan zacząłem się zbliżać do granicy hiszpańskiej i voila – Viva Espana! Pauza na La Jonquerze a potem nocny przejazd przez obowdnicę Barcelony. Z każdym kilometrem zbliżałem się coraz bardziej do miejsca docelowego a klimat przestawał być europejski a zaczynał się robić afrykański – nie dziwota, że w Hiszpanii często kręcono westerny!

Nad ranem już nieco zaspany dojechałem do Murcji, kilka skrzyżowań oraz rond i byłem już na rozładunku.

A na koniec – dziękuję każdemu kto dodaje komentarze oraz plusuje moje wpisy, to wiele dla mnie znaczy i czasami to tylko dzięki wam pokonuje wirtualne kilometry aby mieć materiał na relację.