Separatystyczne foty pewnego Mazura

[mazurski_separatysta]

Hiszpańskie pomarańcze

Po dojechaniu do Albacete i rozładowaniu sadzonek stanąłem sobie pod drzewkiem i poszedłem chrapać. Za długo to nie trwało bo kilka chwil później słyszę dzwonek telefonu a tam głos niczym mitologiczna syrena namawiająca mnie do złego - wraaacaj, na baaaazę - śpiewała anielskim głosem ale ja wiedziałem, że to zło wcielone. Niestety niczym antyczny żeglarz skusiłem się, wsiadłem do Jelonka, odpaliłem motor i ruszyłem pod załadunek. Czekało mnie 2,5 tys. kilometrów dróg lokalnych i autostrad a do lodówki Pedro wraz z Luisem ładowali 20 ton pomarańczy (już niedługo na waszych stołach).

No to łogiń na tłoki, ruszyłem nieco ospale ale ważne że do przodu. Hiszpania jak Hiszpania - gorąc, piękne widoki i masa asfaltu. Wyjazd z tego kraju nie należał do żadnego wyzwania i mogłem się przygotować na przeprawę przez francuską ziemię.

Siusiu, paciorek i spać. Czekało mnie jeszcze wiele do przejechania.

No i dojechał - bienvenue en France. Perpignan, Narbona, Montpellier a na wysokości Marsylii w lewo na Lyon, Miluzę aż do granicy z RFN. Pogoda dalej dopisywała, gdyby nie brameczki to jechało by się bardzo komfortowo.

Francja, Francja i po Francji. W Niemczech też nie natrzaskałem za dużo fotek bo, jak to mówią, nie było humoru. Kilometr za kilometrem byłem coraz bliżej celu.

Dojechałem do Polski bez większych problemów. Zostało mi jeszcze tylko dojechać do Poznania i odbić na ekspresową piątkę na Kościan i do bazy w Śmiglu (może w następnych Promodsach fajnie odwzorowują te tereny skoro biorą się za stolicę Wielkopolski).

Pach, pach i rozładowany. Co tu wiele mówić - wracam do Hiszpanii