U.T. Grzeszczyk

[Marika]

Po rozładunku w Mediolanie podjechałam na kolejną spedycję, w której na załadowanie czekało 20 ton sera. Ładunek miałam dostarczyć do Hiszpanii, a dokładnie do Walencji. Pracownicy firmy dość sprawnie się uwijali i po niecałych dwóch godzinach wszystko było gotowe. Odpaliłam auto i ruszyłam. Kilometry mijały naprawdę szybko, głównie za sprawą widoków umilających jazdę. Nim się obejrzałam, dojechałam do granicy włosko-francuskiej. Około 22 zatrzymałam się na parkingu i wykręciłam pauzę. Rano, po zjedzeniu solidnego śniadania, ruszyłam dalej. W okolicach granicy francusko-hiszpańskiej zapaliła się rezerwa, także zatrzymałam się na pierwszej napotkanej w Hiszpanii stacji i zatankowałam do pełna. W międzyczasie dostałam wiadomość od spedytora, że nie muszę się spieszyć, bo w firmie, w której czekał mnie rozładunek, mieli trzygodzinne opóźnienie. Postanowiłam zatem jechać bez pośpiechu i wykorzystać okazję do podziwiania wspaniałych hiszpańskich widoków. Po dotarciu na miejsce od razu podjechałam pod wolną rampę, ale i tak musiałam czekać aż magazynierzy zakończą rozładunek dwóch innych aut. Podsumowując, trasa minęła mi naprawdę szybko. Cieszę się też, że miałam możliwość podziwiać takie wspaniałe widoki. Spedytor dał mi znać, że moja kolejna trasa będzie do Niemiec, a później wrócę do kraju na zasłużony odpoczynek.